Әдемі музыка, сәнді киім және әсерлі би – осындай ертегіге ұқсас ортаға кез келген әйел затының қызғанышпен қарауына болар еді, бірақ бір мін болатын. Бұл сыртқы әсердің артында өзі туралы еске түсіретін минут сайынғы төзімділік пен ауру жатыр еді…

Юлия Калининаның өмірі әрдайым мұндай болмады. Бүгінде оның сүйкімді күлімсіреуінің артында қасірет жатқанын елестету қиын, оны тек туған-туысқандары мен жақындарының үздіксіз қолдауы жеңуге көмектеседі. Юля жаңадан өмір сүріп үйренді. Қалай дейсіз ғой? Ол бұл туралы ерекше толқумен еске алады:

– Қазір өзімнің он төрт жасар қызым Кристинаға қарап, мен сол жастағы өзімді еске аламын. Ол кезде мен арманшыл, аздап нәзік, ханзадаға тұрмысқа шығу және әскери мансап туралы армандайтын едім. Мұның бәрі орындалды, бірақ ол үшін маған көп нәрсені, соның ішінде өзімді де жеңу қажет болды.

Бірінші неке үлкен қателік болды. Одан кейін орындалмаған үмітсіз, қолдағы кішкентай бала және тұрақты бас ауруы қалды айналу қалды. Өзін аямастан Юлия жұмысқа шомды (ССКӨБ өндірістік алаңдарын күзетті). Бір күні, өз автокөлігінде келе жатып, ол аздап әлсіздікті сезінді. Нәтижесінде – ЖКО және бірінші жағымсыз диагноз – төртінші және бесінші омыртқалардың орнынан жылжуы. Ұзақ емдеу күтілген нәтижені әкелмеді. Келіншек бұрынғыдай жүре алмады. Дәрігерлер қолдарын сілтеді: «Сіз «шашыраңқы склероз» диагнозымен енді нені қалайсыз? Ол емделмейді!».

«Үкім» үміт қалдырмағандай көрінді, сол кезде Юлияның үміті үзілді. Тек кішкентай қызы күш берді: «ботақан» анасы үшін қандай маңызды екенін түсінбестен өзінің кішкентай бесігінде жатып, пысылдап ұйықтап жатты.

– «Өмір сүру» шешімі түпкілікті және сөзсіз қабылданды. Анамның үлкен және батыл қолдауы маған сенімділік берді. Біз бірге күресе бастадық. Новосибирск ғылыми орталығына хабарласып, тәжірибелік дәрі алдық. Микробиологтардың препараттың нашар зерттелгені туралы ескертуіне қарамастан, біз тәуекелге бел будық. «Орыс рулеткасы» ойны құр кетпеді: ауру кетті, бірақ мен мүгедек креслосында қалдым.

Сол қиын қыстау заманда «менің» адамым пайда болды. Роман қиыншылықтан қорыққан жоқ. Әзілдеп оны «үнді пілі» деп атайды: ол күн сайын барлық дене жұмысын өзі атқарады. Үйден қарапайым шығу және біз тұратын үшінші қабаттан түсу көп бейінді әрекетке айналады – алдымен арбаны түсіру, содан кейін мені. Қиындықтар көп, бірақ бұл бізге толыққанды өмір сүруге кедергі келтірмейді. Біз бірге тек жаңа отбасылық өмірді ғана емес, спорттық өмірді де бастадық. Ол маған барлық жағынан серіктес болды, соның ішінде менің жаңа арбадағы билеу әуестігімде де. Біз жаңа әсер, тәжірибе ала отырып, дамып, 2014 жылдан бастап параолимпиялық спорт түрінің алғашқы қозғалысын игере бастадық. Роман жарыстарда гардеробшы, шаштараз, тіпті визажист рөлінде өнер көрсетеді: маған кірпік жапсырады, жақында көзге бояу сызық салуды үйренді (ол күлді), өкінішке орай, өзім жасай алмаймын – қолымда триммер. Бүгін де мен сенімдімін: бізді би біріктіріп, қарым-қатынасымызды жаңа деңгейге шығарды.

Қазіргі уақытта Юлия арбадағы биден спорт шебері. Ол креслоға тәуелді болып қалған адамдарға көмектесуге дайын, бірақ әзірге Рудный қаласында тәжірибе қабылдауға ниет білдіргендер жоқ, және бұл оны қынжылтады.

– «Рухын көтеріп» және одан әрі өмір сүруге көбінісіне қорқыныш сезімі мүмкіндік бермейді, бірақ оны еңсеру бірінші кезекте болып табылады, –  деп есептейді Юлия. – Оған дәлел – менің жеке мысалым. Хобби өмір салтына айналды: тұрақты сапарлар, жаңа таныстықтар, қарым-қатынас және мойындау өзіңді сенімді сезінуге мүмкіндік береді. Бүгін қынжылмастан күнделікті өмірде арбада жүремін, және менің өмірімде осындай қайғылы жағдай болмаса, осының бәрі менде болмаған болар екенін түсінемін.

Тау-кен алыбындағы жұмыс қоғамда өзім-өзімді тануға қосымша мүмкіндік береді. Бала кезінен Юлия әскери киім киіп жүруді армандады және бұл орындалды. ССКӨБ өрт сөндіру бөлімінде ол диспетчер болып жұмыс істейді, қала аумағындағы және өнеркәсіптік аймақтағы төтенше жағдай кезінде шақыруды қабылдайды. Бірінші болып жедел әрекет ету командасына болған мән-жай туралы хабарлайды. Үлкен жауапкершілік үнемі сақ болуға ынталандырады, рух күшін жаттықтырады. Тұрақты дене еңбегі денені қалыпта ұстайды және жаңа эмоциялар береді.

– Барлығы қалай бәріне үлгеретінімді сұрайды? Мен болмасам кім деп жауап беремін! Осындай белсенді өмірлік циклде барлығы: отбасы, жұмыс және спорт – жаман ой ойлауға уақыт жоқ. Жақында біз Қызылордадан келдік, онда «комби-фристайлдан» бірінші орын алдық. Қазір Қазақстан Республикасының чемпионатына дайындалып жатырмыз, онда біздің елімізді халықаралық олимпадада көрсетуге мүмкіндік беретін тамаша нәтиже көрсетуді жоспарлап отырмыз. Міне, менің керемет өмір биім осындай!